Czy tak jest ?

Z adnotacji wynika, że dane były ostatnio aktualizowane 4 października 2012 r. Problem jest zresztą szerszy, niż mogłoby się wydawać. W Polsce od dawna pisane są prace dyplomowe i magisterskie o International Police Association oraz sekcji polskiej. Wystarczy wspomnieć pracę magisterską śp. Pawła MICHALAKA, byłego redaktora naczelnego „Wiadomości”; sam byłem promotorem wielu prac dyplomowych i magisterskich, których przedmiotem było stowarzyszenie. Do tego, informacje ze strony oficjalnej sekcji polskiej są niemal dosłownie kopiowane przez grupy wojewódzkie i regiony, ze wszystkimi przeinaczeniami i nieścisłościami, by to delikatnie wyrazić.

Jak jest

Podawana liczba członków na świecie nie jest aktualna i może dezorientować; zrazu (w tym samym komponencie informacyjnym) jest to 358 tys. w 66 sekcjach, a kilka zdań dalej już ponad 400 tys. w 63 krajach. By było ciekawiej, w wersji anglojęzycznej jest to 413 178 w 63 krajach a dalej w tym samym akapicie – 358 tys. w 66 krajach. To niewątpliwie konsekwencje wyrywania z kontekstu i stosowania metody „kopiuj – wklej”. Na oficjalnej stronie międzynarodowej IPA to blisko 360 tys. w niemal 100 krajach, w tym w 65 sekcjach.
Odwołanie do Deklaracji Praw Człowieka sugeruje, że dokument ten występuje w liczbie mnogiej (sic!). A jest to po prostu Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (Universal Declaration of Human Rights) uchwalona na 3 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Paryżu (rzecz absolutnie wyjątkowa, gdyż sesje odbywają się zwykle w Nowym Yorku) w dniu 10 grudnia 1948 r., który to dzień od tej pory cały świat obchodzi corocznie jako Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka. W tekstach zamieszczanych w Wiadomościach pojawia się termin Karta Praw Człowieka; dokumentu o takiej nazwie na świecie nie ma. Nie tylko statut międzynarodowy IPA oraz statuty krajowe odwołują się do wspomnianej deklaracji. Dokładnie tak samo wygląda to na gruncie statutu największej na świecie międzynarodowej, policyjnej organizacji międzyrządowej jaką jest Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej – INTERPOL. W czasie, kiedy statuty owe były formułowane (odpowiednio rok 1950 i 1956), Deklaracja była nie tylko pierwszym ale wręcz jedynym w skali uniwersalnej aktem międzynarodowym zawierającym pełen, jak na tamte czasy, katalog praw i wolności człowieka. Początkowo, przez wiele lat, była ona zobowiązaniem wyłącznie moralnym i politycznym, by z czasem przybrać również, czy przede wszystkim, charakter zobowiązań prawnych i wejść na trwałe do tzw. zwyczajowego prawa międzynarodowego. Dla stowarzyszenia policyjnego jej znaczenie jest trudne do przecenienia. Deklaracja w art. 2 stwierdza równość ludzi pod każdym względem a w art. 5 zakazuje tortur, okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (identyczny standard w IPA).

W ogólnej informacji na stronie sekcji polskiej wymienia się też Deklarację o Policji z 1979 r., która została uchwalona jako aneks do rezolucji nr 690 Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Wprawdzie statut międzynarodowy IPA o dokumencie tym nie wspomina, jako że nie ma on charakteru powszechnego a regionalny ale jego znaczenie w Europie jest niepodważalne, konstytuuje bowiem zobowiązania moralne i polityczne określane jako tzw. miękkie prawo międzynarodowe. Podobnie jak Powszechna Deklaracja akt ten absolutnie zakazuje tortur.
We fragmencie dotyczącym warunków członkostwa sekcji polskiej wymienia się jedynie emerytów i rencistów Policji zapominając o emerytach i rencistach Straży Granicznej.

Status konsultacyjny.

Na stronie tytułowej numerów Wiadomości ukazuje się informacja o posiadaniu przez IPA statusu konsultacyjnego Rady Gospodarczo-Społecznej ONZ, podczas gdy wcześniej uwzględniano również Radę Europy (znika ona nie wiedzieć czemu w roku 2005).
Nie ma żadnego powodu, by nie kierować się przepisem art. 1 statutu międzynarodowego IPA, w którym wymienione zostały cztery ważne organizacje międzynarodowe.
Informacja powinna być więc zdecydowanie pełniejsza, ponieważ świadczy to o pozycji międzynarodowej stowarzyszenia. IPA posiada status konsultacyjny (specjalny) Rady Gospodarczo-Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych; status konsultacyjny Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury, Rady Europy oraz Organizacji Państw Amerykańskich (koniecznie w tym porządku).
ONZ jest największą i najpowszechniejszą organizacją międzynarodową na świecie a Rada Gospodarczo-Społeczna jednym z sześciu głównych organów ONZ, zajmującym się m.in. zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości w bardzo szerokim i wieloaspektowym zakresie. Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury jest organizacją (agencją) wyspecjalizowaną w systemie ONZ a Rada Europy i Organizacja Państw Amerykańskich to organizacje regionalne.
Samo dysponowanie przez międzynarodową organizację pozarządową statusem konsultacyjnym jest z jej punktu widzenia czymś niezwykle ważnym, ponieważ daje możliwość wpływania, wprawdzie w pewnym ograniczonym zakresie, na prace prowadzone w międzynarodowej organizacji międzyrządowej a ostatecznie na rozwiązywanie problemów tego świata. Z formalnego punktu widzenia (przyznanie statusu konsultacyjnego) i merytorycznego (udział w pracach międzynarodowych) buduje to prestiż organizacji. Najdłuższa jest historia związków IPA z ONZ (od 1967 r. z przerwą między 1985 a 1995 rokiem, spowodowaną utrzymywaniem w stowarzyszeniu sekcji południowoafrykańskiej).

Organizacja najbardziej prestiżowych przedsięwzięć międzynarodowych.

Tymi, które najbardziej się liczą są: kongresy światowe (WC) a do 2015 r. również konferencje Międzynarodowej Rady Wykonawczej (IEC), posiedzenia biura światowego (IEB, a do 2015 r. PEB), oraz Międzynarodowe Zloty Młodzieży (IYG). W ten sposób buduje się markę i pozycję sekcji – organizatora ale również policji i kraju. Jednocześnie wyraźnie należy zaznaczyć, że zasadnicze koszty pokrywane są niezmiennie z budżetu, którym dysponuje skarbnik międzynarodowy (WC, IEC, IEB – PEB) lub przez samych uczestników (IYG).
Jedyne posiedzenie tego rodzaju w Polsce zostało zorganizowane w bardzo początkowym okresie istnienia i działania naszej sekcji (PEB, Warszawa 1993 r.), co powoduje, że na tle innych sekcji z subregionu (Europa Środkowo-Wschodnia) nie wypadamy specjalnie korzystnie, by bardzo delikatnie to ująć.
A oto bilans:
Czechy – IEC 2004, Słowenia – WC 2006, Węgry – IEC 2007, Rosja – IEC 2008, Rumunia – IEC 2011, Bułgaria – WC 2017, Chorwacja –WC 2019;
Węgry – IYG 2002, Ukraina – IYG 2004, Rumunia – IYG 2005, Węgry – IYG 2010, Czechy – IYG 2012
A są to sekcje, które poza węgierską i słoweńską, powstały już po nas.
O zdystansowaniu polskiej sekcji pisałem już w 2005 r. w nr 29 Wiadomości; obecnie ta dysproporcja jest jeszcze bardziej wyraźna.
Od kolejnych władz sekcji mamy prawo oczekiwać przygotowania a następnie konsekwentnej realizacji przemyślanej wizji rozwoju, uwzględniającej również współuczestniczenie w pracy organizacyjnej na poziomie międzynarodowym.
W 2010 r. składałem ówczesnemu prezydentowi naszej sekcji propozycję, by poważnie rozważyć możliwości zorganizowania w Polsce posiedzenia PEB a następnie konferencji IEC lub WC. Wyraźnie deklarowałem również swój udział w ewentualnych pracach organizacyjnych. Okazji do tego było kilka co najmniej, z czego tak wyśmienite, jak 20 i 25 lecie sekcji, 100 lecie odrodzenia państwa polskiego w 2018 r. aż wreszcie 100 lecie policji w 2019 r. No cóż, te ostatnie terminy były od kilku lat zarezerwowane przez Niderlandy i Swaziland. Wymiana tego ostatniego państwa na Chorwację (w stowarzyszeniu od 2003 r.) całkiem niedawno, świadczy, że i my teoretycznie mieliśmy możliwość ruchu. Dlaczego nie skorzystaliśmy z tego fantastycznego terminu ?
WC w 2020 r. zorganizuje Hiszpania, w 2021 – Grecja lub Peru a w 2022 – Macedonia Północna (w stowarzyszeniu od 2014 r.) lub Brazylia, a to by znaczyło, że nie potrafiliśmy w ciągu 30 lat funkcjonowania naszej sekcji podjąć się takiego przedsięwzięcia !
Jako sekcja, poza wspomnianym wyżej posiedzeniem PEB, mamy na koncie organizację w kraju następujących posiedzeń międzynarodowych:
- posiedzenie międzynarodowej komisji socjalnej (ISC), 2001
- konferencja sekcji Europy Środkowo-Wschodniej, 2008
- posiedzenie zarządzających hotelami IPA, 2010
- forum północnoeuropejskie (Northern European Forum, NEF), 2012 i 2014
- 3 Światowe Seminarium Młodych Funkcjonariuszy Policji (3rd World Seminar for Young Police Officers), 2015

Jednym z elementów wspomnianej wizji jest też kwestia wypromowania członka sekcji w taki sposób, by miał on realne szanse zasiąść w biurze światowym. Z naszej części Europy udało się to sekcji węgierskiej (Julianna PAPNE VEGSO była odpowiednio 3 i 2 wiceprezydentem międzynarodowym w kadencjach 2006 – 2009 i 2009 - 2012) oraz rosyjskiej (Aleksei GANKIN w kadencji IEB 2015 – 2019 był przewodniczącym międzynarodowej komisji ds. stosunków zewnętrznych, ERC). Dwukrotnie członkowie naszej sekcji znaleźli się w organach pomocniczych PEB (międzynarodowej komisji kultury, ICC, 1994 – 1997; oraz międzynarodowej komisji zawodowej, IPC, 2012 – 2015).

Ze swej strony proponowałbym poniższą notkę jako, być może, wystarczającą na stronie WWW.
„Międzynarodowa organizacja pozarządowa założona 1 stycznia 1950 r. przez funkcjonariusza policji brytyjskiej Arthura TROOP’A (15 grudnia 1914 – 30 listopada 2000). Za swe zasługi otrzymał on od królowej Elżbiety II tytuł szlachecki.
Jej członkami są funkcjonariusze policji (w niektórych państwach również funkcjonariusze innych formacji wykonujący funkcje policyjne). Obecnie zrzesza ona ok. 360 tys. członków w 65 sekcjach krajowych z blisko 100 państw i jest największą korporacją policyjną na świecie. Zachowuje neutralność polityczną, ideologiczną oraz religijną. Podstawowymi zasadami stowarzyszenia są egalitaryzm i solidarność zawodowa. Stopień służbowy, zajmowana pozycja służbowa, płeć, rasa i kolor skóry, język czy religia nie mają jakiegokolwiek znaczenia. Stowarzyszenie opiera się na założeniach Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka uchwalonej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na sesji w Paryżu 10 grudnia 1948 r. Szczególne znaczenie ma postanowienie art. 5 Deklaracji, zgodnie z którym wszelkie formy tortur, nieludzkiego, okrutnego lub poniżającego traktowania lub karania są absolutnie zabronione.
Zasadniczym celem tego non-profit stowarzyszenia jest popieranie w duchu przyjaźni współpracy międzynarodowej w sferze zawodowej, kultury oraz socjalnej. Mottem stowarzyszenia w języku esperanto jest Servo per Amikeco (Służyć przez Przyjaźń). Działania te mają nie tylko indywidualny czy grupowy wymiar. Zmierzają one również do wzmocnienia prestiżu policji m. in. poprzez podnoszenie w społeczeństwie poziomu wiedzy o policji, poprawę stosunków pomiędzy społeczeństwem a policją oraz wzmocnienia poszanowania prawa i porządku publicznego, zarówno w społeczeństwie jak i w samej policji. Generalnym celem stowarzyszenia jest też pokojowe współżycie i zachowanie pokoju światowego.
Organizowane są konferencje międzynarodowe i krajowe, wyjazdy studyjne i stażowe, przedsięwzięcia edukacyjne, sportowe, turystyczne i kulturalne, mające integrować środowisko policyjne. Stowarzyszenie dysponuje własnym Centrum informacyjno-szkoleniowym w Gimborn pod Kolonią (Niemcy), gdzie odbywają się różnotematyczne seminaria.
Szczególnymi formami działalności są: światowe seminaria dla młodych funkcjonariuszy policji (World Seminars for Young Police Officers), coroczne międzynarodowe zloty młodzieży (International Youth Gatherings, IYG) i tygodnie przyjaźni (Friendship Weeks). Stowarzyszenie posiada własną sieć hoteli na całym świecie.
IPA działa na podstawie statutu międzynarodowego i regulaminów międzynarodowych. Wchodzące w skład stowarzyszenia sekcje krajowe mają własne statuty i regulaminy, które muszą być dostosowane do przepisów na szczeblu międzynarodowym. Najwyższą władzą stowarzyszenia jest Międzynarodowa Rada Wykonawcza (International Executive Council, IEC) zbierająca się corocznie jako Kongres Światowy (World Congress, WC). W skład Rady wchodzą przedstawiciele wszystkich sekcji krajowych ( z reguły prezydenci ) oraz Międzynarodowe Biuro Wykonawcze - International Executive Bureau, IEB (do 2015 r. nosiło ono nazwę Stałego Biura Wykonawczego – Permanent Executive Bureau, PEB). Zarządzające stowarzyszeniem Biuro ma skład międzynarodowy wybierany na kadencję czteroletnią. Organami pomocniczymi Biura są komisje międzynarodowe: ds. stosunków zewnętrznych, profesjonalna oraz socjalno-kulturalna (External Relations Commission, International Professional Commission, International Socio-Cultural Commission).
Stałym sekretariatem jest Międzynarodowe Centrum Administracyjne (International Administration Centre, IAC) w Nottingham (W. Brytania). Oficjalna siedziba stowarzyszenia znajduje się w Genewie (Szwajcaria), gdzie organizacja jest zarejestrowana. Oficjalnymi językami roboczymi są: angielski, francuski, niemiecki i hiszpański. IPA posiada status konsultacyjny (specjalny) Rady Gospodarczo-Społecznej ONZ (UN ECOSOC); status konsultacyjny Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), oraz Rady Europy (Council of Europe,CoE) i Organizacji Państw Amerykańskich (Organisation of American States, OAS).”

Czy nie można byłoby, wzorem innych sekcji , poświęcić ostatniej wewnętrznej strony Wiadomości informacjom o zgonach członków sekcji polskiej, z zaznaczeniem wieku, pełnionych funkcji i regionu.
W ciągu 27 lat wielu członków naszej sekcji przeniosło się na wieczną służbę.

Dobrze byłoby też uwzględnić szczegółową skalę zniżek dla członków IPA przy informacjach o obiektach turystycznych.

Zastanawiające, dla kogo jest przeznaczona informacja o Gimborn, skoro występuje wyłącznie w j. niemieckim.

Kończąc, parę uwag świadczących o tym, że strona WWW wymaga nieustannego monitorowania a następnie uzupełniania i korygowania.

Uparcie podaje się, że w I kongresie w Kiekrzu uczestniczyło 52 delegatów; w rzeczywistości było ich 56 (wielokrotnie zwracałem na to uwagę) a na ostatnim (!), jak napisano, WC w Izraelu zapadło szereg ważnych decyzji (przypomnę, że odbył się w 2012 r. a po nim było jeszcze kilka WC).

Co do strony w wersji angielskiej (można tu mieć wiele uwag natury językowej):
- IEC w Rio de Janeiro odbyła się nie w 1993 a w 1992 r.,
- WC od 2015 r. odbywają się nie co cztery lata ale corocznie (opis stanu prawnego nie nadąża za zmianami w przepisach międzynarodowych),
- historia polskich kongresów urywa się na roku 2010,
- info o Placement Programme kończy się na roku 2015,
- widniejący wzór legitymacji polskiej pochodzi z roku 2016,
- ostatni numer „Wiadomości” pochodzi z roku 2016,
- pod koniec 2019 r. w składzie biura międzynarodowego wykazywany sekretarz generalny Georgios KATSAROPOULOS, mimo że od 2018 r. nie żyje; May-Britt RINALDO zdążyła zmienić nazwisko na RONNEBRO; w wersji polskiej Sharon GAL przedstawiana jako przewodnicząca komisji kultury społecznej,
- brakuje informacji o domach IPA; dostępna ona jest wyłącznie w j. polskim a przecież w dużej mierze powinna być kierowana do członków innych sekcji; dodatkowo informacja ta jest o tyle nieścisła, że wprawdzie znajdziemy tu kilkadziesiąt adresów hotelowych z preferencyjną stawką dla członków stowarzyszenia (jej wysokość nie jest niestety wskazana) ale wprost mówi się o kilku domach IPA w Polsce, podczas gdy w rzeczywistości nie mamy żadnego; podaje się też, że jest ich na świecie kilkanaście, podczas gdy w rzeczywistości jest ich dokładnie 51 (!)( dane pochodzą z IPA Hosting Book na stronie międzynarodowej, gdzie w informacji o Polsce nadal figuruje email Arka Skrzypczaka, który od 2016 roku nie jest już we władzach sekcji),
- podobnie, oferta specjalna (Bania w Białce Tatrzańskiej, Termy w Chochołowie, czy Gorący Potok w Szaflarach) nie jest dostępna językowo dla członków innych sekcji.

Wreszcie, jedyny IPA Information Guide (June 2019) znalazłem nie na stronie naszej sekcji a w zbiorze Web regionu Kraków, gdzie na stronie 66 można się dowiedzieć, że wprowadzała nas w 1992 r. sekcja brytyjska (!). Ciekawe co na to powiedzieliby nasi francuscy przyjaciele.

Moją intencją w najmniejszym stopniu nie jest podważanie czy też umniejszanie osiągnięć lub pozycji naszej sekcji. Czemu jednak nie możemy postępować według zasady „do it better”.

Jacek Węgrzyn