Międzynarodowe Stowarzyszenie Policji (International Police Association - skr.: IPA) jest największą międzynarodową organizacją policyjną na świecie, zrzeszająca ponad 400 tys. funkcjonariuszy porządku prawnego z 61 krajów członkowskich. Celem działania organizacji jest rozwój stosunków kulturalnych wśród członków stowarzyszenia na całym świecie, poszerzenie ich wiedzy ogólnej, oraz wymiany doświadczeń zawodowych. Ponadto IPA ma na celu promowanie wzajemnej pomocy w sferze społecznej. Globalnie, w granicach swoich możliwości, przyczynić się do pokojowego współistnienia między narodami i do zachowania pokoju na świecie

W dniu 12 sierpnia 1949 r. Założyciel i pomysłodawca utworzenia International Police Association sierżant Brytyjskiej Policji sir Artur Troop, pod pseudonimem "Aytee", opublikował w „British Police Review” artykuł: „Międzynarodowa Przyjaźń Policyjna”. Pozytywna i burzliwa reakcja środowiska policyjnego popierająca założenie stowarzyszenia przekonała go o słuszności idei. Do jej urzeczywistnienia i sformalizowana doszło w dniu 1 stycznia 1950 r. w Wielkiej Brytanii. Dzięki inicjatywie sir Artura Troopa powstało Międzynarodowe Stowarzyszenie Policji IPA.

Od początku istnienia stowarzyszenie jest neutralne politycznie, gospodarczo, związkowo i religijnie, a przynależność do niego zobowiązuje do przestrzegania Deklaracji Praw Człowieka, określonych w 1948 r. Celem organizacji, zgodnie z intencją założyciela, jest tworzenie więzów autentycznej przyjaźni i koleżeństwa zawodowego pomiędzy zatrudnionymi w służbach policyjnych na całym świecie. Idea ta, zawarta jest w sentencji „Servo Per Amikeco” (tłum. z języka esperanto: służyć poprzez przyjaźń).

Dzięki pomocy kolegów z całego świata idea Artura Troopa zaczęła zataczać coraz szersze kręgi. Błyskawicznie zaczęły tworzyć się nowe sekcje narodowe w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce, Azji i Australii. W 1955 roku na pierwszym posiedzeniu Międzynarodowego Komitetu Wykonawczego (IEC) w Paryżu Artur Troop został wybrany pierwszym sekretarzem generalnym Międzynarodowego Stowarzyszenia Policji.

W chwili obecnej stowarzyszenie posiada 61 sekcji narodowych. W ramach istniejących sekcji i nowo tworzonych w swoich szeregach skupia blisko 400 tys. policjantów i funkcjonariuszy porządku prawnego.

Przeniesienie do polskiej Policji idei IPA, czyli działania poprzez przyjaźń bez względu na różnice polityczne, kulturowe i wszystkie inne, stało się możliwe dopiero, jako efekt polskiej transformacji ustrojowej i powołania neutralnej politycznie Policji. Już latem 1990 r. policjanci z Poznania nawiązali pierwsze kontakty z policjantami francuskimi, którzy przekazali im materiały dotyczące International Police Association oraz zapoznali z jej celami statutowymi. Zaproponowali również pomoc w utworzeniu sekcji polskiej. Podobną współpracę podjęli niemal w tym samym czasie policjanci z Jeleniej Góry, tyle że ich partnerem stała się Sekcja Duńska IPA. Przy jej pomocy zorganizowano zebranie inicjatywne grupy założycielskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Policjantów-oddział duński-Esbjerg, na którym powołano tymczasowy zarząd. W 1990 roku do powstałego w ten sposób stowarzyszenia przystąpiło 122 jeleniogórskich policjantów, którzy otrzymali legitymacje wystawione im przez Sekcję Duńską IPA. W tym okresie polscy policjanci przystępowali do IPA również indywidualnie, poprzez organizacje działające w Niemczech i Francji. Wzrastające zainteresowanie IPA wśród funkcjonariuszy polskiej Policji, prowadziło nieuchronnie do powołania autonomicznej Sekcji Polskiej. Decydująca inicjatywa stała się udziałem policjantów garnizonu poznańskiego.

17 czerwca 1991 roku zorganizowali oni spotkanie w przedmiotowej sprawie, w którym uczestniczyli też przedstawiciele WSPol. w Szczytnie oraz policyjnych garnizonów w Krakowie, Gdańsku, Warszawie, Wrocławiu i Słupsku. 20 sierpnia 1991 roku, po uzyskaniu zgody wiceministra Jana Widackiego na utworzenie i działalność Sekcji Polskiej IPA, doszło do ponownego ich spotkania w Poznaniu, podczas którego wyłoniono grupę inicjatywną mającą doprowadzić do prawnego zalegalizowania Stowarzyszenia. Nastąpiło to ostatecznie 23 grudnia 1991 roku, kiedy Sąd Wojewódzki w Poznaniu wydał postanowienie o zarejestrowaniu stowarzyszenia pod nazwą, International Police Association - Sekcja Polska. 13 stycznia 1992 roku zostało wpisane do Rejestru Sądowego w Poznaniu pod pozycją ST 447.

Historyczny, bo założycielski Kongres Sekcji Polskiej IPA, odbył się w dniach od 16 do 17 października 1992 roku w Kiekrzu pod Poznaniem. Uczestniczyło w nim 52 delegatów reprezentujących 630 członków, wówczas skupionych w 22 grupach wojewódzkich.

Statut Sekcji Polskiej IPA stanowi, że jej członkami mogą być osoby pełniące służbę w Policji i Straży Granicznej, jak również emeryci i renciści tych formacji. Przynależność do Stowarzyszenia jest dobrowolna, a każdy członek jest zobowiązany aktywnie uczestniczyć w realizacji celów statutowych IPA.

Mottem stowarzyszenia wyrażonym w języku esperanto jest: „Servo Per Amikeco” (Służyć Poprzez Przyjaźń). Sekcja Narodowa winna realizować tą ideę poprzez różnorodne działania i inicjatywy, wśród których wyróżnić można:

• Organizację krajowych i międzynarodowych sympozjów, spotkań i seminariów
• Propagowanie i przeprowadzanie grupowych i indywidualnych wyjazdów studyjnych;
• Sprzyjanie wymianie i zbliżaniu młodzieży - podróże, seminaria młodzieżowe;
• Informowanie o działalności Stowarzyszenia w wydawanym przezeń periodyku;
• Rozwijanie kontaktów osobistych z członkami innych sekcji narodowych;
• Uświadamianie funkcjonariuszom konieczności poszanowania prawa i utrzymania porządku;
• Podnoszenie prestiżu Policji poprzez upowszechnianie wiedzy o policji w społeczeństwie oraz dbałość o zachowanie poprawnych relacji między społeczeństwem a policją;
• Ułatwianie wymiany doświadczeń zawodowych z członkami innych sekcji narodowych;
• Współuczestniczenie w przygotowaniu polskiej i światowej bibliografii prac dotyczących problematyki policyjnej oraz Stowarzyszenia;
• Rozwijanie współpracy zawodowej, socjalnej, kulturalnej, sportowej i turystycznej z innymi sekcjami narodowymi oraz pomiędzy strukturami w kraju;
• Inicjowanie wymiany korespondencji dla podtrzymania i nawiązywania kontaktów oraz wspieranie nauczania języków obcych.